İYİKi DOĞDUN MELEĞİM İYİ Kİ BİZİM KIZIMIZ OLDUN...

Eylülüm büyüyorsun... Artık bir yaşındasın. Daha birkaç gün oldu sanki seni kucağıma alışım, yanağımı meme sanıp emmeye çalışman, dilinden anlamadığım için seninle birlikte ağlamalarım, süt kokun. Daha dün gibi hastaneden eve gelişimiz, merdivenlerden yukarı çıkışımız ve seni yatağına yatırmam. Zaman çok çabuk geçiyor evet. Geçerken kimi zaman bize tarifi olmayan mutluluklar yaşatıyor kimi zaman da çook derin acılar. Biz bu sıralar ikisini birden yaşadık. 12 Ağustos Salı günü Aykut Abini kaybettik. Benim dayımın oğlu kuzenim. Ne mutlu ki bebeksin ve dünyadan haberin yok. Senin doğumgünü yazında bu acılı cümlelerin yer almasını hiç istemezdim ama anlatmak zorundayım. Doğumgünün daha büyük bi parti şeklinde olacaktı. Gülüp oynayacaktık ama olmadı. Senin ilk doğumgünün olduğu için pasta kesmeden bir fotoğrafın olmadan da geçmek istemedim. Ama aklım ordaydı bebeğim. Evlat acısı yaşanan diğer evde. Ve bir kez daha korktum anne olmaktan. Allahım ne büyük bir sorumluluk veriyorsun dedim. Sana bişey olmasın diye defalarca dua ettim. Allah bütün anne kuzularını korusun. Sana da uzun ve tatlı bir ömür versin bebeğim. Dilerim gözlerin hep mutlulukla parıldasın. Allah hep iyi insanlar çıkarsın karşına. Yeni ve ilk yaşın kutlu olsun. Seni çok seviyorum...