Nasıl da zormuş büyümek. Bir sürü sorumluluk yüklenmiş koca kadın olmak ne zormuş. Oysa çok hevesliydim. Büyüdüm sayılır. Ben pek kabul etmek istemesem de. Bazen kendimin de anne olduğumu unutup küçük bir kız gibi koşmak istesem de kollarına alt dudağım tittereyerek. Bu, içinde binbir türlü kaos bulunan, karmaşık ilişkiler dünyası korkutsa da gözümü öcü görmüş gibi. Sen varsın biliyorum. Bi yerlerde benim için gerçekten endişelenen. Telefonda konuşurken daha birinci dakikada “bişey olmuş canın sıkkın senin” diye ruh halimi anlayabilen sen varsın. Benim canım annem seni çok seviyorum. Anneler günümüz kutlu olsun Zeliş’im.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder