Cumartesi günü Defne'yi ziyarete gittik. Kızımız üç aylık oldu bile. Zaman su gibi geçiyor gerçekten. Geldikleri gün dün gibi kalıken hafızamızda onlar hızla büyümeye devam ediyorlar.
Diğer daimi kankalar Koray ve Egemen de katıldı.
Defne sürekli kucak istemesi de olmasa çok uyumlu bir tatlı melekti. Ellerini keşfetme telaşında.
Koray ve Egemen de sorun çıkartmadılar. Arada oyuncak paylaşamama krizleri de olmasa tam süper olacaktı:))
Sen ilk defa Defne'yle ilgilendin. "Anne bu tütüçükk, anne ben onu kok sevdim, ben onu öpücem" tarzı beni şaşırtan cümleler kurdun. Ellerini öptün, anakucağında salladın. O da bizimle gelsin mi diye sorunca "gelsin" dedin.
Arkadaşlarından ayrılmak istemedin. Egemen taksiden bizden önce inince dakikalarca ağladın Edemen de bize gelsin diye.
Bence bu ay ilk defa arkadaşlık duygusunun ne olduğunu kavrıyorsun, ve gözlemlediğim kadarıyla ayrılıklardan hiç hoşlanmıyorsun...
Umarım hayat canını sıkan ayrılıkları hiç yaşatmaz sana. Sevdiklerini her daim yanıbaşında bulursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder