Dün akşam iş dönüşü eve döndüm. Anahtarımla kapıyı açtım. “Eylülll” diye seslendim her zaman ki gibi. Evdeki kimse geldiğimi duymamış. Ama sen “anneee” diye koşa koşa geldin. Seni çok seviyorum annecim. Minik ayaklarınla her akşam kapıya koşman, beni “anneee” diye karşılaşaman günün en güzel anı. İşte bunu düşleyerek geçiyor koca bir gün...

Hafta sonu yine eğlenceli ve hareketli geçti benim için. Cumartesi günü anneanneme gittik. Rutin ziyaretimizi gerçekleştirdik:) Benim ziyaretim onları çok mutlu ediyor. Dedemle Gülçin teyzemle bol bol oyunlar oynadım.

Pazar günü ise Egemen’in doğumgünüydü. İyik doğdunn Egoooooşşşşş:)) Özlem teyzemlere gittik. Herkes vardı orda. Koray da vardı. Mamalar yedik. Pastanın bile tadına baktım. Annem beni çok şık giydirdi herkes çok beğendi. Ayakkabılarım günün konusu oldu:) Doğumgünü partisi bitince de evlerimize dağıldık.

Kızlara Gönderdiğim Mailden...

Akşam eve gittim ya herşeyimi istiyo önce saatimi istedi verdim. Sonra alyansımı istedi verdim işaret parmağına taktı bi de yukarıya doğru tutuyo düşmesin yüzük diye:) sonra da küpelerimi istedi olmazz dedim senin kulaklarında delik yok dedim. Elimi tuttu kalk diye. Kalktım. Bizim odaya doğru çekti. Benim küpelerimin ve takılarımın durduğu özgenin aldığı pembe bi kutu var. Onu gösteriyo küpelerin onun içinde olduğunu biliyo:) Aa dedim ortak çıkacak bu benim eşyalarıma yandık. Babaannesi de diyo ki eee annesi genç onun ikiniz ortak kullanırsınız herşeyi:)))

EYLÜL YİRMİ AYLIK

Selammm. Yine bir hafta bitti ve ben yine bir hafta daha büyüdüm. Artık 20 aylığım. İkinci doğumgünüme sadece 4 ay kaldı:))


Biraz, kendimden bahsetmek istiyorum. Son iki aydır kelimeleri tekrar etmeye başladım. Mesela artık anneanne diyorum. Anneanneme giderken bunun farkına varıyor. Anneanne diye tekrar edip duruyorum:) Arabaya ’ababa’ diyorum. ‘al’ ve ‘ver‘ kelimelerini yerinde ve doğru kullanıyorum. Damak tadım var artık benim. Yemek seçmeye başladım. Geçen akşam annem bana muhallebi vermek isterken “ııı” deyip elimle masanın üzerindeki böreği işaret ettim ve afiyetle yedim.

Kişilik özelliklerimin artık yavaş yavaş oturmaya başladığını düşünürsek, ileride benim inatçı, sosyal, utangaç olmayan, kolay arkadaş edinen bir kız olacağım söylenebilir. Aynı zamanda ilgi odağı olmayı, herkesin beni izlemesini ve alkışlanmayı çok seviyorum. Sanatçılık ruhumda var:)

Çok enerjiğim. Durup dinlenmek bilmeden ordan oraya koşup duruyorum bütün gün. Uyku hala çok fazla tercih ettiğim bir aktivite değil:) Uyanık durmak ve hayatı keşfetmek çok daha cazip benim için.

Bütün küçük kız çocukları gibi aksesuarlar çok fazla ilgimi çekiyor. Ayakkabılar, makyaj malzemeleri ve incik boncuklar:) Annemin ayakkabılarını giymeye çalışıyorum. Ama bu benim için çok tehlikeli olabilirmiş:)

Neşeli bir küçük kelebeğim ben. Kahkaha atmayı çok seviyorum. Etrafımda benim kahkahalarıma bayılan insanlar olması çok güzel..

Dikenler batmasın pembe ayaklarına

Büyük acılarla büyüme inşallah
Uzakta yakında Kalırsam ayakta
Dualarım seninle hep tam yanıbaşında
Nenni nenni nenni karakuzum
Nenni nenni nenni ipek kızım...

Sezen Aksu ne güzel yazmış...

Bu hafta sonu bayağı hareketli geçti benim için. Cumartesi günü annemin bana çok beğenerek aldığı ama malesef küçük gelen ayakkabıları değiştirmek için annem, babaannem ve ben Cevahir Alışveriş merkezine gittik. Orda dolaştık yemek yedik. Sonra babam işten çıkıp yanımıza geldi. Hep birlikte eve döndük. Pazar günü de anneanneme gittik. Ezginaz ve annesi, annemin diğer yengesi ve teyzesi de geldi. Oturduk mamalar yedik. Ezginazla oynadık. Sonra eve döndük annecimle. Ben yolda uyudum. Ben uyuyunca annemin beni taşıması daha zor oluyomuş. Bütün gece elektrik yoktu. Fanatik babam de maçı izleyemedi çok sinir oldu:))) Neyseki maç 0-0 bitmiş. En büyük Fenerbahçeeee:))))))

ANNE KUŞ

Balkona çıktım biraz önce. Teoman’ın dediği gibi İstanbul bugün yorgun, üzgün ve yaşlanmış, biraz kilo almış ağlamış yine, rimelleri akıyor... Nisan yağmurları devam ediyor. Caddelerden akan çamurları üzgün bir kadının yanağından süzülen rimel kalıntısına benzetmekte Teoman kadar yetenekli olmadığıma üzüldüm.

Sonra gördüm onu anne kuşu. Nasıl da mağrur ve dimdik. Yumurtası çatlamış içinden yavru çıkmış, anne kuş yavrusunun yanında. Onu ürkütmemek adına uzaktan baktım ama bu bile kanatlarını kabartmasını önlemedi .

Annelik içgüdüsü bu olsa gerek diye düşündüm. Yavrusuna gelebilecek en ufak bi tehlikeye karşı bütün duyularını açmış, pür dikkat bakıyor etrafına. Kimbilir neler geçiyor aklından. Küçüklüğümdeki dileğim geçti aklımdan. Keşke şu an konuşabilseydim onunla. Yeni anne nasıl hissediyorsun diyebilseydim.

Seninle konuşamasam da eminim mutlusundur anne kuş. Belki biraz şaşkın, neye uğradığını şaşırmış ama için içine sığmıyordur eminim. Yavrun kendi kanatlarıyla uçmaya başlayana kadar, ona uçmayı sen öğretene kadar geçen zaman hayatının en mutlu dönemi olacaktır eminim. Bol sürprizli bir yaz bekliyor seni...

Hafta sonu hava birazcık serindi. Cumartesi akşamüstü babam bizi yine olivyuma götürdü. Alışveriş yaptık. Babam bana pembe çok tatlı bi çanta aldı. Ben de o çantayla kokoş turlar attım alışveriş merkezinde:))

Pazar günü ise anneannem ve teyzem bize geldi. Oturduk mamalar yedik. Bu arada babamın sınavları vardı. İnşallah geçersin babacımm:))