Artık evimizdeyiz. Kötü günler geride kaldı. Geçtiğimiz hafta Kurban bayramıydı. Ben bu bayram evdeydim. Doktor amcalar henüz dışarı çıkmama izin vermiyorlar o yüzden bu bayramı evde geçirdim. Ama yine de çok mutluyum. Annecim ve babacımm yanımdaydı. Herkes bana bir sürü cici almış. Melis halam, anneannem, nursel teyzem, özlem teyzem, özge teyzem. Hepsini çook beğendim. Hepsi sağolsun. Bayram hediyelerim çok güzel. Bu arada 10 Aralık Koray’ın doğumgünüydü. İyiki doğdunnnn Koooorayyy. Yanında olamadım ama biliyosun kalbim seninleydi:)) İyi ki doğdun, benim kankam oldun. Seni çoook seviyorum.


Biraz da yeni becerilerimden bahsedeyim. Artık koltuklara çıkabiliyorum. Baba kimin? Diye sorduklarında kendimi gösteriyorum:)) İsimleri tekrar ediyorum. İlk söylediğim isim de Mert hastane oda arkadaşım. Herşeyi ama herşeyi anlıyorum. Şunu getir şunu yap dediklerinde harfiyen uyguluyorum. Kızdığım zaman dudaklarımı uzatıyorum. Bir şeyi verirken al diyorum. Makas almayı öğrendim makas alıyorum. Dans becerilerim ise dillere destan tam bir dansöz oldum. Uykum geldiği zaman annemin kucağına gidiyorum bu uykum geldi artık beni salla demek. Hadi uyu artık dediklerinde uyuma numarası yapıyorum. Cee oyununu oynamayı çok seviyorum. Hayvanları çok seviyorum. Kuşları, kedileri camdan bile görsem heyecanlanıyorum. Şimdilik aklıma gelenler bunlar. Görüşürüz tekrarrrr...